Ervaring van Nelleke de Jong
‘Ineens werd me duidelijk waarom sommige dingen in mijn leven al zo lang met me meeliepen’
Nelleke de Jong (48), adviseur online communicatie in het mbo zocht nieuwe uitdaging
‘Als ze maar geen burn-out oploopt, dacht mijn leidinggevende. Als ik maar weer uitdaging en plezier in mijn werk kan vinden, dacht ik. Twee verschillende motivaties voor de loopbaancoachingsreis die ik bij Jolanda maakte.'
Mijn leidinggevende zag hoe hard ik werkte. Ze wist dat ik tot de bodem zou gaan om te leveren wat de organisatie van me vroeg. Er was een risico op overwerkt raken, beoordeelde zij. Dat zag ik zelf ook wel in, maar de rek op mijn elastiek was groot. Als ik nog niet bij de grens ben, hoef ik ook nog niet in te grijpen, was mijn gedachtegang. Het bewaken van mijn grenzen zag ik als een taak erbij. Dus was het eenvoudiger om de grens steeds verder te leggen. Zo hield ik het toch elke keer weer wat langer vol.
Ik was niet bang voor opbranden. Dat kende ik en dit voelde anders. Wel was ik intens moe. En waar ik normaal veel geduld heb, broeide er nu ongeduld in mij. Ik labelde dat als de drang om te onderzoeken of er nog wat anders zou zijn dan mijn huidige werk - ik was ook bang dat mijn werk me een keer zou gaan tegenstaan. Ik hoorde via een collega over Jolanda. Een loopbaancoachingstraject leek zowel mijn werkgever als mij een logische keuze.
De eerste dag in Portugal keek ik met Jolanda uit op de Atlantische Oceaan. We hebben alle tijd en deze tijd is alleen voor jou, zei ze. Het was slikken van onwennigheid en zuchten van opluchting: ík stond hier centraal, in plaats van mijn werk en alle verantwoordelijkheden.
Ook die week was ik moe. Maar niet van overbelasting of uitputting, maar juist omdat ik overstroomde van ontdekkingen die verder gingen dan mijn werkzame bestaan. Herinneringen uit het verleden en stress uit het heden legden bloot welke weg er allang voor me lag. Ineens was me duidelijk waarom sommige dingen al zo lang in mijn leven met me meeliepen, maar niet onder de zon kwamen. En waarom andere zaken altijd een dominante rol hadden, maar nu naar de achtergrond mochten. Beter uitleggen kan ik het niet. Daarvoor was het te bijzonder, te bizar soms ook.
Twee factoren hebben bijgedragen aan het feit dat ik nu nieuwe inspiratie en energie heb. Het talent van Jolanda om te kijken naar mensen is allesbepalend geweest. Ze reikt je de spiegel niet aan, maar zorgt dat je hem zelf gaat pakken. Daarnaast kon ik de volledige aandacht bij mezelf houden. Voordat ik vertrok naar Portugal beschouwde ik de locatie als een luxe, nu vind ik het volstrekt logisch dat de plek ver van huis is. Noodzakelijk zelfs. Zou ik in Nederland ‘s avonds weer aan de gezinstafel hebben plaatsgenomen, dan was mijn concentratie verdeeld geweest.
Wat betreft mijn talent en mijn dromen: ik heb ze ontdekt. En eenmaal ontdekt, ga ik er wat mee doen, omdat het niet anders meer kan. Gelukkig loopt Jolanda nog even met me mee terwijl ik het nieuwe pad insla.’