Nieuws » 16.04.2022 Nieuw bij Stavoor PiZ en ViZ: Jolanda Boomsma

Nieuw bij Stavoor PiZ en ViZ: Jolanda Boomsma

“Mijn eigenheid toevoegen aan een prachtig team van professionals”

We hebben een nieuwe professional aan boord: Jolanda Boomsma. Met haar expertise en ervaring gaat Jolanda zich richten op loopbaan- en levensloopvraagstukken en vitaliserende perspectieven van oudere medewerkers. Vijf vragen aan de nieuwkomer.

Wat spreekt je aan in deze functie bij Stavoor PIZ?

“Er zijn grote raakvlakken tussen wat ik doe en wat ik daarnaast voor Stavoor ga doen. Ik heb nu 20 jaar een eigen bedrijf: I-Opener. Ik begeleid vooral individuele coachingstrajecten vanuit mijn loopbaanbureau in Nederland. Dat blijf ik overigens in Drenthe doen, evenals de individuele coachingsreizen in Portugal. Bij Stavoor ga ik de stap maken naar werken met groepen. Voor zowel individueel als groepswerk geldt: in de kern gaat het om bewustwordingsprocessen. Medewerkers faciliteren om te ontdekken wat ze in huis hebben en hoe zij als ouder wordende medewerker van betekenis kunnen zijn en of blijven in hun werkzaam leven en de periode daarna. Wat me ook aanspreekt is dat Stavoor een gerenommeerd bedrijf is, dat landelijk en ook in Frankrijk actief is. Onder de vlag van Pensioen in Zicht heeft Stavoor veel te bieden aan senioren van uiteenlopende organisaties, met een breed palet aan cursussen. Deze arrangementen zijn inhoudelijk gevarieerd, van cultureel, sportief tot creatief en filosofisch, vinden plaats op verrassende locaties en hebben interessante gastsprekers. Voor deelnemers valt er heel veel te kiezen. Ik vind het een geweldige uitdaging om hieraan bij te gaan dragen en vijftig- en zestigplussers te helpen in het maken van keuzes rond werk, vóór en na hun pensioen. Wat past er bij mij en bij wie ik ben? De arrangementen en cursussen van Stavoor zijn geweldige ‘kapstokken’. Ik wil hier als trainer graag mijn eigenheid aan toevoegen.”

Over eigenheid gesproken. Wat typeert jou als trainer en coach?

“Dat kan ik het beste beantwoorden aan de hand van reacties die ik krijg van mensen voor wie ik werk en met wie ik samenwerk. Ik word gezien als toegewijd en iemand die vanuit kansen kijkt en mensen begeleidt. ‘Hoe maken we het wél mogelijk’. Mijn werkstijl is praktisch, persoonlijk én intuïtief. Hierdoor kan ik dat uit mijn eigen ‘rugzak’ halen wat op een bepaald moment van pas komt en mijn interventies en oefeningen afstemmen op wat een deelnemer nodig heeft. Verder hoor ik vaak terug dat mensen zich snel veilig en vertrouwd bij mij voelen. Hierdoor ontstaat er ook wezenlijke diepgang in gesprekken. Ik nodig mensen uit zich te ‘openen’ en werk graag biografisch. Juist in het leven en in het werk dat achter iemand ligt zit zoveel informatie over wat iemand drijft, met wie hij of zij zich graag verbindt en in welke omgeving iemand het beste gedijt. Je maakt mensen bewust van dingen waarbij in het alledaagse leven niet vaak wordt stilgestaan.”

Rond de thema’s ouder worden, werk en pensioen is het nodige in beweging. Wat zie jij als je vanuit een ‘helicopterview’ naar de maatschappij kijkt?

“Ik zie de beweging van individualisme naar samen met anderen iets opzetten: samen iets creëren, samen werken, samen leven, samen zorgen. Ouder wordende mensen willen van betekenis zijn in hun organisatie en omgeving. Welke expertise kan ik inzetten waarmee ik ertoe doe en kan bijdragen in de groep? Wat geeft mij voldoening en plezier? Wat ik óók zie: onzekerheid, veel vragen en het ontstaan van onevenwichtigheden. Het is niet voor niets dat zoveel mensen een burn-out hebben of die dreiging van een burn-out voelen. Zeker in de zorg en in het onderwijs. ‘Hoe houd ik het vol om energie te geven aan wat ik doe of om gemotiveerd te blijven?’ ‘Hoe blijf ik in balans?’ Dat zijn vragen die óók iets vergen van werkgevers. Hoe houd ik mijn personeel fit en betrokken en kunnen we als dat nodig is een andere invulling geven aan een baan? Want anders gaan ze op zoek naar een andere werkplek.”

Welke verschuivingen zie je daarbij?

“Er is grote krapte op de arbeidsmarkt. De precaire vraag voor steeds meer werkgevers is: hoe behoud ik mijn personeel en hoe zet ik de expertises van ouder wordende medewerkers zo in dat beide partijen wederzijdse tevredenheid ervaren? Jobcarving, het anders indelen van werk, is in opkomst. Niet meer denken in functies maar veel meer vanuit taken en skills. Met als centrale vraag: wat is hier nodig en wie kunnen we hiervoor inzetten?  Vanuit het werknemersperspectief valt me in bezinnings- en reflectietrajecten op dat oudere medewerkers ontdekken dat ze meer zouden kunnen of in een andere vorm. Ze herontdekken hun eigen professionele waarde en hun persoonlijke waarden. Dat proces faciliteer je door uitwisseling, dialoog en inspiratie. Door deze blikverruiming ontstaat een nieuw perspectief op weg naar de eindstreep of naar een zinvolle en plezierige invulling vanaf het moment van pensioen.”

Tot slot een persoonlijke vraag. Hoe blijf jezelf in balans?

“Mooie vraag. Ik wil mijn talenten ‘leven’ en ervoor zorgen dat ik ook zelf ‘gevoed’ word, o.a. door te blijven leren en ontwikkelen. Dat begint met bewustwording; mezelf kennen en signalen van onvrede herkennen en daar verantwoordelijkheid voor nemen. Daarnaast letterlijk zorgen voor de juiste voeding; gaat het om ‘vullen’ of gaat het om ‘voeden’? Die switch heb ik al een aantal jaren geleden gemaakt en zorgt voor een wezenlijk verschil in mijn energie. De keuze voor een nieuwe werkomgeving geeft me ook voeding; mentaal en sociaal. Hoe ik in balans blijf? Wat voor mij heel erg goed werkt is de stilte op zoeken. Naast de dynamiek op mezelf zijn. Ik ben een echt buitenmens en ga graag de natuur in.  Daar komt ontspanning als vanzelf. Ook mijn stap naar Stavoor zorgt voor balans. Ik werkte lang solo. Nu ga ik deel uitmaken van een prachtig team van professionals die zich richten op een heel interessante doelgroep. Een mooi perspectief, waarbij ook I-Opener kan blijven bestaan. Door mijn leven heen kies ik bewust voor activiteiten waarmee ik me met hoofd en hart kan verbinden.”